Van twee kanten
Ons huis is gevuld met de geur van gezaagd hout en verf. De laatste dagen is er flink geklust en hebben we een heel mooie aanpassing gedaan in het huis. Met mijn twee linkerhanden kan ik niet heel veel doen. Maar koffie zetten, een saucijzenbroodje opwarmen en tussendoor stofzuigen, dat lukt mij prima.
Dankzij Pip zijn er momenten dat ik de geur van hout en verf mag verlaten voor de frisse buitenlucht. Er zijn een aantal rondes die we lopen, maar hoeveel afwisseling we ook creëren, ze blijven toch redelijk standaard.
Terwijl de zon nog flink wat warmte afgeeft, loop ik met Pip haar ronde. Wanneer ik het pad inloop die richting een van de mooiste gebieden in de omgeving leidt, begint ze te trekken aan haar riem. Deze ronde loopt ze graag. Maar deze keert doe ik het anders dan anders. Ik loop in tegengestelde richting dan wat ik normaal doe.
Door de wandeling op deze manier te maken, heb ik een heel andere kijk op wat ik zie. Ik neem waar via een andere invalshoek. Terwijl de steentjes knisperen onder mijn schoenen, ervaar ik de rust. Ik zie weinig andere mensen en het lijkt alsof ik op bepaalde momenten alleen op de wereld ben. Alleen met mijn gedachten. Mijn hersenspinsels.
Met het lopen van de ronde op deze manier vertaal ik voor mezelf dat er altijd twee (of meerdere) kanten zijn. Ook de kant van een verhaal. Ik kan iets wel op deze manier ervaren, maar hoe ervaart de andere partij dit? Deze heeft ook een visie, een mening. Dit kan botsen met die van mij, maar over de hele linie gezien hoeft dit niet slecht te zijn. Ik praat niet graag over goed of slecht. Het zijn allemaal lessen. Situaties waarin ik mag leren om die keuzes te maken die voor mij het beste zijn. Waarin ik het best voor mezelf zorg en het liefst ben voor mezelf.
Terwijl ik wandel zet ik mijn gedachten op een rij. Het voelt georganiseerd en de rust die buiten is, voel ik ook van binnen.
Ik loop via het park weer richting huis. Pip kijkt met me met een tevreden koppie aan. Ik deel haar gevoel. Ook ik ben tevreden. Blij met de gedachten die ik heb. En dit alleen maar door de ronde in tegengestelde richting te lopen. Het is waar, (bijna) alles heeft twee kanten.
Dit blog is onderdeel van #PHOT (photo on thursday); een initiatief van Karin Ramaker
7 reacties
Agnes
Ha mooi wat zoiets simpels kan doen! :)
MissMarleen
Ja echt! Ik kan het voor mezelf soms vrij lastig maken met mijn gedachtenstroom. Maar zowel in de frisse buitenlucht als achter mijn laptop kan ik vrij goed relativeren. En als ik dit dan ook nog combineer met elkaar, wordt het gelukkig wat simpeler. En daar houd ik wel van!
Alice Huiberts
Toeval wil dat we hier zojuist aan tafel precies zoiets hadden: twee mensen, twee kijken op eenzelfde zaak. Maar dat is helemaal oké.
(Wat schrijf je toch mooi en herkenbaar Marleen.)
MissMarleen
Dankjewel! Heel mooi compliment.
Liesbeth Steur
Volgens mij heeft ALLES twee kanten. Yin & yang. Mooi geschreven Marleen. Ik heb hier bij huis twee rondjes. Eentje van 30 minuten en eentje van 60 minuten. Korter is er niet. Langer wel. Beide rondjes kan ik ook in twee richtingen lopen. Heb ik zin om te klimmen? Heb ik zin in scherp afdalen? Heb ik zin in zon in mijn gezicht of op mijn rug? Allemaal keuzes en wat ik ook kies, de honden vinden het best. Bij de poort wachten ze op me om te zien of ik links of rechts af sla. Dan weten ze genoeg!
MissMarleen
Ja alles heeft 2 kanten. En soms misschien wel meer. Wat een mooie en luxe keuzes hebben we soms. En de honden zijn echt zo slim. We zijn nu bijna 2,5 jaar verhuisd, maar als we langs onze vorige woning lopen, wil Pip af en toe nog bij de centrale ingang van het appartementencomplex wachten om naar binnen te gaan.
MissMarleen
En… bedankt voor je compliment!